زیادی از رزمی کارها را هم شکسته نیشخند
سوسای اویاما مرد پر آوازه کاراته جهان٬ پس از چندین سال تمرین٬ ریاضت در کوهستان و پشتکار در فراگیری هنرهای رزمی و کسب تجربیات فراوان٬ توانست کاراته ای را ابداع نماید که محور آن بر پایه مبارزه آزاد٬ ذن (تمرکز)٬ تامه شیواری ( شکستن اجسام سخت) و بدن سازی بود.اویاما استاد کاراته
او معتقد بود مبارزه آزاد اوج کاراته می باشد٬ تا زمانی که کاراته کا نتواند مهارت های لازم را در مبارزه آزاد کسب نماید٬ نمی تواند مطمئن باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته است. اگر کاراته کا به چند تکنیک کلاسیک٬ نمایشی و اجرای حرکات با پا و حرکات توبی(پرشی) اکتفا کند و تصورش این باشد که کاراته واقعی را یاد گرفته٬ بی شک در اشتباه می باشد٬ چرا که در این صورت می توان گفت او شکل ساده ای از ژیمناستیک را یاد گرفته نه کاراته را. اگر چه یک ژیمناستیک کار بهتر از یک کاراته کا یا رزمی کار می تواند حرکات نمایشی همراه با تعادل را به خوبی انجام دهد٬ ولی نمی توان به او گفت یک رزمی کار.
او همچنین معتقد بود ممکن است هر یک از ما در قبال مسائلی ترسو باشیم٬ همه ما از باخت و یا از مرگ می ترسیم٬ اما عدم مقابله با مشکلات تنها باعث می شود که ما تا آخر عمر ترسو باقی بمانیم.
شهامت تنها در عرصه مبارزه حاصل می شود و راه مطمئن برای پیروزی در مبارزه٬ آمادگی و اشتیاق برای به خطر انداختن جان است و من معتقدم تمامی اقشار مردم باید با انواع مسائل٬ مشکلات و خطرات روبرو شوند تا یاد بگیرند در هنگام بحران های شدید با آنها بجنگند و از آنها فرار نکنند.کسانی که روش های مقابله با این خطرات را یاد نگیرند٬ حتی از یک زن معمولی هم ترسوتر هستند٬ چرا که زن در هنگام به دنیا آوردن فرزند٬ شهامت روبرو شدن با خطر بزرگی را از خود نشان می دهد.
پس انجام مبارزه (فول) به طریقه فنی و صحیح که هم مستلزم کار زیاد و هم کسب مهارت در اجرای تکنیک ها می باشد٬ ما را به این مسیر سوق خواهد داد.
همچنین تا زمانی که در هنرهای رزمی اثری از رقابت های سنگین وجود نداشته باشد به چیزی شبیه رقص تبدیل خواهد شد و این گفته که: « ما هر وقت اراده کنیم٬ می توانیم همان ضربات و تکنیک هایی را که آموزش داده ایم با تمام قدرت به حریف وارد نماییم» توجیحی بیش نیست و صرفاً قصد امیدوار کردن هنرجویان را دارد.
این مهم زمانی تحقق می یابد که هنرجو و استـاد, در مبارزه آزاد٬ روی حرکات و ضـربات واقعی تمرین نمایند؛ لذا در تمرینات کلاسیک این مهم محقق نخواهد شد.
به نظر اویاما اگر قدرت به منظور زنده ماندن از دست برود٬ این شکست است و شکست یعنی نابودی. پیدایش هنرهای رزمی برای دستیابی به پیروزی است و به همین دلیل هم در هنرهای رزمی نیاز به رقابت احساس می شود.
خلاصه ای از زندگی نامه اویاما:
1923 میلادی: ماسوتاتسو اویاما دان 10 و مبتکر کیوکوشین که بعداً به لقب سوسایِ سازمان جهانی کیوکوشین کای کان کاراته دست یافت در 27 جولای 1923 میلادی در جنوب غربی کره متولد شد.
1925: اویاما توسط والدینش به منزل خواهرش در منچوری فرستاده شد.
1930: در دوران اشغال کره توسط ژاپن به اتفاق خانواده اش به کشور ژاپن مهاجرت کرد و در آنجا به تحصیل و ورزش همت گماشت.
1936: اویاما وارد مدرسه ای در سئول شد. در همین حین شروع به یادگیری کمپوی چینی کرد و پس از دو سال تمرین به دان یک ارتقا پیدا کرد.
1938: در سن 15 سالگی پدرش او را به ژاپن فرستاد تا در مؤسسه هواپیمایی جوانان یاماناشی (Yamanashi) به تعلیم بپردازد. در این حین اویاما کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی (Funakoshi Gichin ) آغاز کرد و هر روز دو ساعت به تمرینات خود با این استاد بزرگ ادامه داد. او قبل از اینکه کاراته را زیر نظر گی چین فوناکوشی بیاموزد، برای مدت کوتاهی جودو را در زمانی اندک فرا گرفت.
1940: اویامای جوان در 17 سالگی موفق به اخذ دان 2 (Ni-Dan ) در کاراته شد و وارد دانشگاه تاکوشوکو (Takushoku) گردید. او پس از گذراندن دوره خدمتش در ارتش دوباره به تمرین کاراته روی آورد.
1945: اویاما تحقیقات در مورد کاراته را در موسسه ایوا (Eiwa) در منطقه سوگی نامیکو (Suginami-Ku ) واقع در توکیو آغاز کرد اما پس از سپری شدن 6 ماه موسسه مذکور تعطیل شد.
1946: ماس اویاما وارد بخش تربیت بدنی دانشگاه واسدا (Waseda) گردید و در آنجا بود که با دو نفر از نویسندگان مشهور ژاپنی به نام های یوشی کاوا (Yoshikawa) و شیرو اوزاکی (Ozaki Shiro) آشنا و به مطالعات بیشتر درباره روش سامورایی پرداخت و پس از آن، جهت تمرین به منطقه مینوبو (Minubu ) رفت. اویاما زیر نظر معلمین مختلف کاراته تعلیم گرفت و خیلی سریع پیشرفت نمود و در همین سال (در سن 23 سالگی) به دریافت دان 4 کاراته دست یافت.اویاما استاد کاراته
1947: ماس اویاما در اولین دوره مسابقات سراسری ژاپن در کیوتو شرکت کرد و موفق شد تمام قهرمانان کاراته ژاپن را شکست دهد و مقام قهرمانی را از آن خود کند. دوران بعد از جنگ جهانی دوم دوران آشفتگی و زحمت برای ژاپنی ها بود و در همین دوران ماس اویاما اغلب دچار مشکلات ناشی از اشغال آمریکایی ها بود.
1948: اویاما تصمیم گرفت زندگی خود را وقف کاراته کند، به همین علت 18 ماه تمرینات خود را به تنهایی در منطقه کوهستانی کیوسومی (Kiyosomi) واقع در استان چیبا (Chiba ) آغاز کرد.
او برای مدت طولانی با تمرینات روزانه به قوی نمودن بدن و قدرت خود مبادرت ورزید و اجرای تکنیک های خود را به حد عالی رساند.
1950: او پس از مراجعت از کوهستان در شهر چیبا اتاقی اجاره کرد و تمرینات خود را ادامه داد. ایشان تمرینات کشتن گاو را شروع کرد. به طور مثال طی چهار روز با 51 گاو وحشی به مبارزه پرداخت که چهار گاو را کشته و شاخ 47 گاو دیگر را با تیغه دست (شوتو) شکست و آنها را از پای درآورد. همچنین با یک گاو نر وحشی به مقابله پرداخت.
1951: سوسای آموزش کاراته را در ارتش آمریکا که در ژاپن مستقر بود، آغاز کرد و بعد نیز تمرینات جودو را در شهر چیبا آغاز نمود و به دان 4 این رشته دست یافت.
1952: سازمان کاراته شهر شیکاگو وی را به آمریکا دعوت کرد. او در حدود 11 ماه توانست 32 مورد کارهای نمایشی را به اجرا بگذارد. وی در ایالات مختلف درس داد و در هفت مبارزه که در مقابل بکسورها و کشتی کچ کاران آمریکایی شرکت نمود به پیروزی نائل گردید و سپس به ژاپن بازگشت.
1953: سوسای مجدداً به آمریکا رفت و این بار در شهر شیکاگو و در حضور تماشاچیان با یک گاو نر وحشی به مبارزه پرداخت و توانست این گاو را شکست دهد و شاخ او را نیز بشکند و با این کار در قاره
آمریکا نیز بسیار مشهور شد.
لازم به ذکر است سوسـای اویاما پس از شکسـت دادن گاو وحشی گفته است: هدف من قدرت نمـایی نبوده، بلکه می خواستم ثابت کنم انسان ها ذاتاً استعدادهایی دارند که اگر آنها را شکوفا سازند، می توانند بر همه چیز فائق گردند.
1954: سوسای به ژاپن بازگشت و پس از3 ماه توقف و تمرین مستمر در توکیو، موفق گردید در بوسو (Boso)، اولین دوجوی خود را خارج از منطقه میجی رو (Mejiro) افتتاح نماید. معلمین این دوجو عبارت بودند از: «میزوشیما» و «یاسودا».
1955: سوسای به آمریکا دعوت شد، سپس به اروپا رفت، در این سفر با مردان بسیاری مبارزه کرد و برای اولین بار سر بطری شیشه ای را با تیغه دست خود شکست و موجب حیرت همگان شد. ایشان در شیکاگو مجدداً با یک گاو وحشی به مبارزه پرداخت، این امر موجب انتقاد باشگاه دوستی حیوانات گردید.
1956: سوسای اویاما دوجوی دیگری در پشت دانشگاه «ریک کیو» افتتاح نمود که معلمین آن عبارت بودند از: «میزوشیما»، «یاسودا»، « ایشی یاشی» و «مینای موتو». این دوجو شروع کیوکوشین کای کان (مرکز کیوکوشین کای) بود.
1964: در این سال توکیو هونبو (باشگاه مادر در توکیو) افتتاح شد و سازمان بین المللی کاراته تأسیس شد.
اویاما استاد کاراته
اویاما به قدرت های فوق العاده ای دست پیدا کرده بود و این امر باعث شده بود اشکالات و نواقص دیگر سبک های موجود آن عصر را به آنها متذکر شود، اما آنها به جای اینکه عملکرد تمرین و شیوه های غلط خود را، برای انسجام بخشیدن و پر قدرت کردن هنر رزمی یک کشور تغییر دهند، با وی دشمنی کردند و یک شکارچی را برای کشتن وی اجیر کردند.
شکارچی برای کشتن اویاما به جنگل رفت و او را پیدا کرد و در حالی که نزدیک اویاما می شد، اویاما نیز به نزدیکی وی می رفت، در یک لحظه در چند متری هم قرار گرفتند، شکارچی به محض نشانه رفتن به سمت اویاما با ضربه ناکایوبی اویاما مواجه شد (ضربه بند دوم انگشت بزرگ) و در دم جان داد. این امر باعث شد اویاما برای همیشه کاراته را کنار بگذارد. او به سمت منطقه کیوتو روانه شد و به محل زندگی شکارچی رفت. موضوع را به خانواده شکارچی گفت و با مشکلات زیاد یک سال رایگان برای آن خانواده کشاورزی کرد. او دیگر کیوکوشین را فراموش کرده بود و در طول این یک سال حتی یک تکنیک هم اجرا نکرد. در این مدت مردان زیادی برای حمایت اویاما به دیدنش می آمدند و از هر لحاظ به وی پیشنهادهایی می دادند، ولی اویاما به هیچ چیز غیر از خدمت کردن به خانواده آن شکارچی که ناخواسته کشته شده بود، فکر نمی کرد. بالاخره خانواده شکارچی به اویاما گفتند: تو دیگر وظیفه ای در قبال ما نداری و ما نیز از تو رضایت کامل داریم، تو نیز برای قوی تر شدن و خدمت به دیگران ما را ترک کن.
اویاما بار دیگر به دنیای پر رمز و راز هنرهای رزمی بازگشت و خود ایشان بیان می کردند: پس از گذشت یک سال در حالی که حتی یک تکنیک هم نزده بودم، احساس می کردم قوی تر شده ام و تسلط بیشتری در اجرای فنون دارم.
اویاما به یک کشتارگاه رفت و در آنجا ادعا کرد من می توانم با یک مشت خود، گاو را بکُشم. آنها تعجب کردند ولی برای ارضای حس کنجکاوی این مسئله را قبول کرده و به اویاما اجازه دادند که این کار را انجام دهد. اویاما روبروی یک گاو نر ایستاد و مشتی قوی به قسمت میانی سر گاو زد، گاو پس از خونریزی مغزی از پای افتاد و از آنجا بود که اویاما به نمایش خارق العاده خود، یعنی مبارزه کردن با گاوهای نر وحشی پرداخت. همچنین به مکان های مختلف جهان سفر کرد و این هنر خود را به نمایش گذاشت. او در طول زندگی خود با 51 گاو وحشی مبارزه کرد.
اویاما برای به نظم درآوردن سبک خود، بسیار تلاش کرد؛ از جمله مبارزه کردن با افراد قوی دنیا. یکی از کارهای عجیب وی این بود که خود به نقاط دور دست دنیا سفر می کرد تا فردی قوی را برای مبارزه پیدا کند. یکی از سفرهای ایشان به تایلند و مبارزه با کبری سیاه بود. استاد اویاما برای مبارزه با قوی ترین مرد تایلند، که قهرمان جهان هم شده بود (در رشته موآی تای)، به آنجا سفر کرد. در تایلند همراه مترجم خود، به روستایی که محل زندگی کبری سیاه بود رسیدند. یک روز قبل از اجرای مبارزه وی با اویاما، مترجم، اویاما را برای گردش به رودخانه دِه برد. پس از رسیدن به رودخانه، اویاما به صحنه ای برخورد که برایش عجیب بود. وی پسر بچه ای را دید که میان آب است و دست های خود را روی هم قرار داده و در همان حالت به درون آب نگاه می کند. دخترکی هم آن طرف رودخانه برادر خود را نگاه می کرد؛ گویا که هر دو منتظر اتفاقی بودند. اویاما از مترجم خود سوال کرد: آنها در حال انجام چه کاری هستند؟ مترجم در پاسخ گفت: صبر کن تا خودت ببینی! پس از چند لحظه پسرک آب جلوی پایش را به کمک پای راست خود به حالت دورانی، به شکل یک گرداب درآورد و ماهی ای را که میان این گرداب بالا آمده بود، با دستانش گرفت و برای خواهرش پرتاب کرد. اویاما گفت: اوه! عجب عکس العمل سریع و چه پاهای پر قدرتی.
او در پی کشف این قدرت برآمد. مقداری که جلوتر رفتند، دیدند که خانه های مردم دِه بالای درخت ساخته شده و مردم هم به خاطر این مسئله و برای اینکه هر روز می بایست چندین بار از این درختان بالا و پایین بروند، دارای پاهای قوی و سریعی هستند.
بالاخره روز مسابقه فرا رسید، همه کبری سیاه را تشویق می کردند؛ وی دارای جثه ای قوی و کاملاً عضلانی بود. اویاما هم مصمم و با اطمینان کامل به میدان مبارزه نزدیک شد. مبارزه آغاز شد، تکنیک هایی با احتیاط کامل از هر دو مبارز رد و بدل می شد، تکنیک هایی که نمایانگر شناخت حریفان از یکدیگر بود.
از یک سو کبری سیاه دارای پاهایی قوی بود و استقرار وی که به زبان ژاپنی داچی گفته می شود، بسیار فشرده و ضربات وی انفجاری و مهلک بود، از سوی دیگر مردم شعار می دادند: کاراته کار ژاپنی باید بمیرد! اویاما به مبارزه سختی دعوت شده بود. کبری سیاه حمله هایی فوق العاده سرعتی با گام های بلند داشت؛ اویاما در یک لحظه حرکتی به ذهنش خطور کرد که از یک پسر بچه کوچک دیروز یاد گرفته بود. او مانند پسرک ماهی گیر پاهایش را دور زانوی کبری سیاه حلقه کرد و با تمام قدرت، وی را به سمت بالا پرتاب کرد و با این حرکت غافلگیرانه، حریف به پشت نقش بر زمین شد و به نفس نفس زدن افتاد. اویاما دستش را گرفت و از او پوزش خواست و گفت این هنر را از پسر بچه ای که اهل همین دِه است، دیروز یاد گرفته ام و امیدوارم کارساز بوده باشد. کبری سیاه احترام عمیقی به اویاما کرد و ماجرا به خوبی تمام شد.
یکی دیگر از کارهای فوق العاده مرحوم اویاما شکستن سر بطری بود. وی بارها و بارها این کار را در مکان های مختلف انجام داد. او همچنین قادر بود سنگ های رودخانه را با دستان خالی خرد کند، اما کاری که ایشان در مبارزه با تعداد زیادی از مبارزان و جنگجویان قوی کرد، بسیار جالب تر از مقام و لقب پدر شکستن اجسام سخت بود.
در تاریخ هنرهای رزمی قبل از اویاما، یک کندوکار (هنر رزمی که توسط چوب دستی، شمشیر و ... انجام می شود)، توانسته بود مبارزه 200 نفره را با موفقیت انجام دهد، اما اویاما تصمیم گرفت با 300 نفر از بهترین مبارزان که بیشتر آنها از شاگردان قوی خود او و از قهرمانان جهان هم بودند مبارزه کند. او آنها را فراخواند و در سه روز پیاپی در هر روز با 100 نفر به مبارزه پرداخت و در آخر با اینکه ایشان آسیب دیده بودند باز اعلام آمادگی کردند، ولی دیگر کسی ابراز وجود نکرد.
شاید به جرأت بتوان استاد ماسوتاتسو اویاما، این مرد اسطوره ای هنرهای رزمی را پیشگام و پیشرو معرفی هنرهای رزمی مشرق زمین در جهان معرفی کرد. این استاد کره ای الاصل که نام اصلی اش «جوی یونگ ای» می باشد، پس از 40 سال مطالعه و تحقیق جامع، بنیانگذار سبکی در کاراته شد که در واقع تلفیقی از کاراته ژاپنی، کمپوی چینی و ته کیهون کره ای بود. این سبک بعدها نام «کیوکوشین کاراته» را به خود گرفت و در حال حاضر این هنر اصیل در اقصی نقاط جهان تدریس و تمرین می شود.
اگر بازیگرانی همچون بروس لی با بازی در فیلم های رزمی سهمی عمده در شناساندن این هنرها بخصوص «کانگ فو» در جهان ایفا کردند، استاد «ماسوتاتسو اویاما» این نقش را سال ها پیش، یعنی در سال1950 و در جریان اولین نمایش مبارزه خود با یک گاو نر وحشی که در شیکاگو انجام داد، به نمایش گذاشت. در این نمایش، استاد در مبارزه ای نفس گیر از پس این گاو وحشی برآمد. وی ابتدا با مشت مرگباری که به پیشانی گاو زد او را کاملاً گیج کرد و سپس با یک دست یکی از شاخ های گاو را از جا کند و با ضربه تیغه دست (شوتو اگه اوچی) شاخ دیگر گاو را شکست به طوری که شاخ گاو بین تماشاچیان پرتاب شد و جالب اینکه بعدها به اویامای گاو کُش مشهور گشت.
استاد اویاما مؤلف چندین کتاب کاراته نظیر: «کاراته چیست؟»، « این هست کاراته» و «کاراته پیشرفته» نیز می باشد. ایشان به موازات فعالیت های انتشاراتی، به اقصی نقاط جهان سفر می کرد و به معرفی و نمایش هنر رزمی ویژه اش همت می گماشت.
« طریقت کیوکوشین» آخرین کتاب این استاد فقید است که درباره مهمترین جنبه های فلسفی و اخلاقی «کیوکوشین کاراته» نگاشته شده است و همچنین درباره مشکلاتی که در آن زمان برای گسترش هنرهای رزمی وجود داشته است، به تفصیل به بحث می پردازد.
سوسای ماسوتاتسو اویاما سرانجام در73 سالگی (1996 میلادی) و پس از 63 سال زندگی آمیخته با ریاضت در هنرهای رزمی، به علت ابتلا به سرطان ریه، دار فانی را وداع گفت و جامعه کاراته جهان را به اندوه و تأثر نشاند.
سوسای طی وصیت نامه ای « شوکی ماتسویی» بهترین شاگردش را که یکی از اساتید ارشد و از قهرمانان وزن آزاد جهان در چندین سال متمادی بود، به عنوان جانشین خود انتخاب نمود.
شوکی ماتسویی تنها فردی است که در سایه تمرینات سخت و مستمر زیر نظر شخص اویاما توانست در مدت دو ساعت و پانزده دقیقه بدون استراحت با صد نفر مبارزه کند و بر تمامی حریفان فائق آید و این کاری است بس مشکل و طاقت فرسا که از عهده هر فردی بر نمی آید.
اویاما در زندگی دچار تحولات زیادی شد، سختی های بسیاری را تحمل کرد و ریاضت های زیادی برای ارتقای این هنر والا کشید، پس چنین نتایجی فقط و فقط برازنده ایشان است و بس. شاید برخی ها با خواندن این داستان ها و عجایبی که اویاما خلق کرده، با خود بگویند در تعاریف از اویاما اغراق شده است، اما لازم به ذکر است هر آن چیزی که تاکنون نوشته ایم و خواهیم نوشت، واقعیت دارد و در صورت تمایل می توانید نوشته های معتبر در مورد اویاما، خاطرات اویاما در مقاله های مختلف و حتی فیلم های مستند این استاد بزرگ را مشاهده کنید تا به این باور برسید که اویامـا یک واقعیت در هنـرهای رزمی بود و دیگر مسداق وی را نخواهیم یافت.
اسم کیوکوشین توسط سوسای اویاما به کاراته ابداعی و جدید، که از نظر فنی کاملاً متفاوت با کاراته سنتی ژاپن بود، اطلاق شد و توانست ظرف مدت نه چندان زیاد نظر رزمی کاران، کارشناسان و دیگر علاقمندان داخلی و خارجی را به خود جلب نماید. اکنون با گذشت سالیان متمادی نه تنها رنگ کهنه گی چه از نظر فنی و چه از نظر استقبال عمومی نداشته، بلکه هنوز یک سبک رزمیِ دارای شخصیت و جاودان می باشد که دیگر سبک ها از این کاراته واقعی متأثر می باشند. امروزه کیوکوشین کاراته در تمام قاره های دنیا نفوذ کرده است. دنیای رزمی به خصوص کاراته دیگر شاهد تولد چنین مبتکر و استادی نخواهد بود. بعد از فوت این ابَرمرد که فقدانی بس بزرگ بود، پندها و اندرزها و تمرینات جسمی و روحی وی همانند یک یادگاری با ارزش، محفوظ و ماندگار است و هر ساله در سالروز فوت ایشان، نفرات برجسته ملی و بین المللی برای ادای احترام به زحمات و قدردانی بر سر مزار وی حضور می یابند.
هنرجویان می توانند استراژی نظامی را در مبارزات و دفاع شخصی به کار ببرند .
چه رابطه ای بین استراژی و تاکتیک وجود دارد؟ممکن است عدهای بگویند هر دو یکی هستند ول با وجود اینکه مرز مشخصی بین آن دو وجود ندارند.تاکتیک را با مقیاس کوچک و استراژی را با مقیاس بزرگ اندازه می گیرند.در هنرهای رزمی، زمانهای طولانی راصرف تمرین تاکتیک می کنند.همچنین از فنون شگفت آور دستها، پاها و آرنجها استفاده می کنند.همچنین رزمی کاران مبادرت به تمرین فنون دفاع شخصی می کنند که ترکیبی است و برای مبارزه با چندین حریف می باشد.و اما دربارۀ استراژی مذکور توسط نه قاعده اصلی در جنگها تعریف شده اند.
این نه اصل را در تمام جنگهای بزگ جهان،کم وبیش وجود دارند و از کار آرایی زیادی برخورد دارند در هر جنگی پیروزی آن طزفی است که از این نه اصل به خوبی بهره ببرند. جالبتر اینکه،زمینه اجرایی این اصول نه تنها در میادین جنگ بلکه درمبارزات تن به تن زیاد است.
1.هدف:
اولین اصل در یک جنگ یا رزم تن به تن، هدف است. برای یک فرماندۀ نظامی به هلاکت رساندن دشمن وجنگیدن،هدف اصلی است.در صورتی که برای یک رزمی کار امروزی کشتن حریف به ندرت یک هدف می باشد ولی
چنانچه غلبه کردن بر حریفش و یا حتی از پا درآدروردن او هدف باشد، عاقلانه است البته،اجتناب از زد وخورد و فرار هم می تواند جزءاهداف باشند.
لازم به ذکر است که حدس زدن هدف حریف نیز مفید است در درگیری های خیابانی، ممکن است که هدف مهجمین طوری طرح ریزی شده باشد که قصد جان شما را داشته باشند در این حالت آسانتر آن است تا شما نیز هدفتان مطابق هدف حریف تنظیم کنید. در درگیریها ممکن است توسط حریفانی که قصد حمله به شما را دارند،احاطه شوید، در این موقعیت لازم است تا ضد حمله درستی را اجرا کنید. نکته مهم آن است که بدانید نتیجۀ اجرای حرکتی که مد نظر دارید،چه خواهد بود زیرا تمام طول بستگی به اصل هدف دارد.
2.حمله:
دوین اصل حمله است.در یکضرب المثل قدیمی آمده است که «بهترین دفاع بهنرین حمله است».این به آن دلیل است که تنها فنون تهاجمی می توانند نتایج خوبی را به همراه داشته باشند.شاید شما بهترین مدافع دنیا باشد وپاهای داشته باشید اما تنها راه برای خاتمه دادن به حملات حریف این است که به طریقی به وی حمله کنید.در حالت تدافعی امکان دارد بعضی اوقات به شما فشار وارد شود.اما نباید اسیر حریف باشید وسعی کنید اقدام به ضد حمله در این لحظه پیشقدم خواهد و این همان اصل حمله وتهاجم است.
3.کاربرد فنون ساده:
تهاجم هدف از اصول کاملاَََ بدیهی هستند.کاربرد فنون ساده،یکی دیگر از اصول مهمی هستند که اغلب رزمی کاران به آن بی توجه هستند وآن را نادیده می گرند. بهترین اطمینان برای موقعیت در هر مقابله ای استفاده از فنون ساده است.در درگیریهای خیابانی هرگز به اسانی درگیریهای موجود در صحنه مبارزه نیتند دریک درگیری واقعی مقادیر زیادی آدرنالین در بدن ترشح می شود و ممکن است احساس خستگی مفرط بکنید.دراین حال بهتر است تا تکیه بر فنون اثربخش در عین حال ساده بکنید که نتیجۀ خوبی داشته باشد ومنجر به موفقیت شما گردد. چرا سعی در به کاربردن فنون نمایشی می کنید و در موقعیت هایی سعی در زدن ضربات سخت
همچون زدن ضربه به سر دارید؟ در صورتی که زدن یک ضربه ساده همانند زدن ضربه کاری به ساق پا می تواند بسیار موثر باشد و شما را از دست حریف برهاند.
در یک مبارزه موقعیتهایی مناسب مثل یک چشم به هم زدن ایجاد می شود واز بین می روند وشخص مجبور است تا همیشه آماده بوده و از این موقعیت ها به خوبی استفاده ببرد وفنونی رابه کار بگرد که قبلاّ انها را تمرن کرده است.
4.فیزیک بدن:
عده ای از رزمی کاران با این اصل موافق نیستند ولی در مبارزه این اصل کمک زیادی به مبارزه آنها میکند.یک هنرجوی رزمی با اندامی وزیده و درشت می تواند ضربات سنگینی به حریف وارد سازد و همچنین ضربات حریف را تحمل نماید.
در بخش نظامی، فیزیک بدن و قدرت رابطۀ مستقیم با هم دارند وبعضی از نظامیان آن دو را هم معنی میدانند اما این نیرو قدرت است که فنون مؤثر را می سازد. به جرأت می توان گفت که تمام فنون در دنیای ورزشهای رزمی بی مصرف هستند. مگر اینکه همراه با فشار باشد.
متأسفانه، بسیاری از رزمی کاران نسبت به تعلیمات فیزیکی غافلند و بر این باورند که دانستن نحوه اجرای فنون به تنهایی کافی است.این چنین تفکری نزد پیشکسوتان هنرهای رزمی احمقانه است تلقی می شود چرا که رزمی کارانی هستند که بدن بسیار سخت و مقاومی دارند وعلت آن تنها به دلیل تمرینات فراوانی است که در طی سال های متمادی انجام داده اند و همواره به ورزشهای فیزیکی بدنسان توجه داشته اند.
5.مانور حرکات:
چه کاری انجام میدهید زمانی که با حریفی با فیزیکی درشت قرار می گیرید؟ داشتن بدن بزرگ و درشت به معنای پیروزی مطلق نیست.گاهی اوقات،یک رزمی کار ریز اندام میتواند خیلی خوب در مقابل حریفش ظاهر شود.چه طور این حالت اتفاق خواهد افتاد؟
اشخاص کوتاه قد بیشتر از ضربات پا استفاده میکنند و بزرگی هیکل حریف مانعی برایشان ایجاد نمی کند.اینگونه افراد باید از سرعت و جابکی خاصی برخوردار باشند تا بتوانند حریف را گیچ کرده وضربات کاری را وارد سازند،درغیر این صورت موقعیت از آن حریفشان خواهد بود.
6.شوک:
در یک مبارزه واقعی هر کسی که ضربات اولیه را وارد کنئ معمولاَ پیروز خواهد بود.وارد کرن شوک به معنای حمله کردن به حریف است به طوری که او آمادگی نداشته باشد.لازم نیست تا حریف نشان دهد فن مؤثری را از خود نشان دهد.
اجرای نمایشات و فنون تصنعی دست و پا اهداف اصل را براورده می کنند. هر رزمی کاری میبایت شیوه ای مختلف مبارزه ای را ترکیب نماید. در ضمن مقدار زیرکی لازم است تا بتوان حریف را در حالت سر درگمی نگاه داشت و تعامل ذهنی و روحی بر هم زد.شایان ذکز است که منظور از زیرکی به کاربرن حیله و نیرنگ در اجرای فنون نیست.
7.اطمینان:
هیچ کس پذیرای این نیست که حرفش به او شوک وارد کند.داشتن اطمینان ازشک جلوگیری می کند.در خیابان اصل اطمینان را می توان با افزایش سطح آگاهی آشکار ساخت.در شب و هنگام حرکت دربیرون منزل سعی کنید از مناطق روشن عبور کنید و توجه داشته باشید تا از گوشه و کناری به شما حمله نشود.داشتن اطمینان به معنای کوچک شمردن حریف و باور کردن تواناییهای فرد است.
8.صرفه جویی:
صرفه جویی در نیرو به معنای این است که با کمترین نیرو وسلاح بتوانید بر حریف غلبه کنید.صرفه جویی،همچنین به معنای ذخیره کردن انرژی است که در موقعیتهایی که فرصت استراحت برایتان ایجاد می شود.
در بعضی از مبارزات مبارزه به وقت اضافه می کشد و شما مجبورید به مدت زمان بیشتری را صرف دفاع یا حمله به حریف کنید،در این حالت می بایست در فرصتهای مناسب انرژی از دست رفته را بازیابید و این کار را درمواردی با اجرای بعضی فنون می توانید میسر سازید.
9.پیوستگی:
پیوستگی بین فنون،آخرین اصل از اصول نه گانه است که برای یک رزمی از اهمیت خاصی برخوردار است.شما باید بتوانید هماهنگی پیوستگی بین فنون اجرایی را ایجاد نمایید که این با تمرین زیاد اجرایی خواهد بود.
نتیجه:
درنظر داشته باشید که این نه اصل کاملاّ قطعی نیستند و به ندرت میتوان همه اصول را یکجا عملی کرد ونتیجۀ مطلوب کسب کردوبا وجود این اصول مذکور در بسیاری از موارد سودمند هستند به شرط اینکه بتوانید آن ها را درست و به موقع به کار ببرید.
کیای!!!
چیزی همچون یک فریاد
در بودو(طریقت رزم)مفاهیمی چند از کیای نقشی اساسی تر را ایفا می نماید. آنهایی که کیای را چیزی بیش از یک« فریاد معمولی کاراته»تصور نمی کنند در واقع وجود را نادیده می گیرند.
بودوکای امروزی (هنرجویان طریقت رزمی) تعریف ضعیفی از این کلمه در ذهن دارند،درحالیکه،معنای عملی آن بسیار وسیع تر از اینهاست.یک کاراته کای متوسط «کیای» را همواره به چشم آوای روح یا انرژی تمرکز یافته و تمرین شده در هنرهای رزمی نگاه میکند.اما یک رزمی کار کلاسیک (سنتی)مشابه این واژه را در حالی استفاده می نمایند که در اغلب موارد بر قصد یا نیت دلالت بیشتری دارد.
یکی از معمول ترین انتقاداتی که هنرآموز بر هنرجوی تحت امر خود در حین اجرای کاتای دو نفره وارد می آورد آن است که«کیای شما خوب نیست».گاهی اوقات این انتقاد در همان آغاز کار و در زمانی وارد می شود که دو نفر در حال نزدیک کردن فاصله بین یکدیگر و قبل از وارد شدن به مرحله اصلی کاتا هستند.چه بسا در این حالت مشاهدۀ کاراته کا از کنار زمین گیچ کننده باشد.با این اوصاف،هنر آموز تنها دو نفر را می بیند که بدون هیچ گونه نیت مبارزه جویانه ای فقط به سمت یکدیگر حرکت می نمایند.بدون هیچ آوا و فریادی.در این حالت،هنر آموز چگونه می تواند کیای هنرجو را مورد نقد و بررسی قرار دهد؟
پاسخ این سؤال را در «کوریو»(هنرهای رزمی مبارزه سنتی) نهفته است،که درآن کیای می تواند به معنای حالتی از ذهن باشد.استاد می بیند که شاگرد وی در آنچه به وقوع می پیوندد قاطعیت کامل ندارند.«کیای»او ضعیف یا فاقد تمرکز است.اگر چه این تعریف ممکن است گیچ کننده باشد،و لیکن بر مفهومی جامع دلالت دارد که هر کاراته کا و بودوکای امروزی ملزم به اضافه نمودن آن به دایره محاورت خویش است.در این مفهوم کیای به معنای دقیق کلمه به عنوان «تمرکز» ترجمه نمی گردد. این کلمه بیشتر به عنوان «آگاهی توأم با نیتی خاص»مورد استفاده قرار می گیرد.
کیای را می توان کلمه ای مناسب در وصف رفتار کاراته کا از لحظۀ آغاز تعظیم و ادای احترام متقابل تا مبارزات نمرینی آزاد و یا تبادل تکنیکی از پیش تعیین شده دانست.اگر به دقت مشاهده کنید،طیف گسترده ای از حالات روحی و ذهنی را در این لحظه خواهد دید.نگاه برخی از کاراته کاها حاکی از انتظار،عده ای در صدد پی بردن به ماهیت وو نیت حریف،و برخی دیگر نشان از نوعی هراس و تشویقش دارد.اغلب و به ویژه در دوجو که به طرز قابل ملاحظه ای بر جنبۀ ورزشی مبارزات تمرینی تأکید می شود،با کاراته کاهایی روبرو خواهید شد که حملۀ خود را با تکیه به احساس ازقصد نیت حریفشان آغاز می نمایند.همیشه از آن عده دچار شگفتی شده ام که مبارزات تمرینی آزاد به عنوان دروازه ای درجهت مهارت یافتن در نبرد زندگی واقعی پشتیبانی می کنند.صرف نظر ازآن پسر بچه مدرسه ای که در بیرون درگیر میشود،نمی توانم تصور کنم که بسیاری از موقعیت هایی دست وپنجه نرم کردن با مرگ و زندگی در چنین دست گرمی کوتاهی از رقصیدن و جنب و جوش رزمی کاران جایی داشته باشند.بابر این جایگاه یک «کیای»درست و مناسب در آغاز مسابقه چیست؟این همان چیزی است که کاراته کاهای پیشرفته تر می یابد و به آن فکر کنند.
«یابو کِنتسو»از این اصوات به عنوان نمونه هایی از گستردۀ کیای استفاده می نمود که می باید توسط کاراته به توجه خاصی از انواع کیای نیازمند است.البته این بدان معنا نیست که برای مثال ضربه پا به جلو نسبت به ضربه دست از سمت مخالف دارای صدای متفاوتی از کیای می باشد. بلکه مقصود او آن است که شدت صدای درآورده شدیدتر از برخورد جسمی شماست.
از آن جایی که هنر آموزان امروزی کاراته دربارۀ کیای،آگاهی چندانی ندارند،به ندرت دربارۀ ظرایف آن سخن می گویند.آنها با توسل به پاره ای کلی گویی ها بی اثر نظیر،«فقط همان صدایی را در بیاورید که استاد در می آورد»،به این امید دل بستند که هنرجویان با تقلید و پیروی از این موضوع آنها را روسیاه نکند.
به نظر شما بهترین فایتر در کیوکوشین کیست؟
#dchartm { FONT-SIZE: 0px; BACKGROUND: url(images/c-bg.gif); WIDTH: 436px; DIRECTION: rtl; HEIGHT: 12px } #dchart1 { BACKGROUND: url(images/c4-1.gif) right 50%; FLOAT: right; WIDTH: 3px; HEIGHT: 12px } #dchart2 { BACKGROUND: url(images/c4-2.gif) right 50%; FLOAT: right; HEIGHT: 12px } #dcharte { BACKGROUND: url(images/c-end.gif) right 50%; FLOAT: left; WIDTH: 3px; HEIGHT: 12px } #dchartt { FONT-SIZE: 7pt; FLOAT: right; COLOR: #555; FONT-FAMILY: tahoma }
1- کانچو ماتسویی
.
169رای - 23.4%
2- فرانسیسکو فیلهو
.
48رای - 6.6%
3- کازومی
.
217رای - 30%
4- اندی هوگ
.
116رای - 16%
5- فیتوسا گولاب
.
100رای - 13.8%
6- یاماکی کنجی
.
14رای - 1.9%
7- کیاما
.
6رای - 0.8%
8- میدوری
مجموع نظرات برای این نظر خواهی ۷۲۱ رای که به ترتیب
۱- کازومی
۲- کانچو مانسویی
۳- اندی هوگ
بیشترین رای را کسب کردند.
چه رابطه ای بین استراژی و تاکتیک وجود دارد؟ممکن است عدهای بگویند هر دو یکی هستند ول با وجود اینکه مرز مشخصی بین آن دو وجود ندارند.تاکتیک را با مقیاس کوچک و استراژی را با مقیاس بزرگ اندازه می گیرند.در هنرهای رزمی، زمانهای طولانی راصرف تمرین تاکتیک می کنند.همچنین از فنون شگفت آور دستها، پاها و آرنجها استفاده می کنند.همچنین رزمی کاران مبادرت به تمرین فنون دفاع شخصی می کنند که ترکیبی است و برای مبارزه با چندین حریف می باشد.و اما دربارۀ استراژی مذکور توسط نه قاعده اصلی در جنگها تعریف شده اند.
این نه اصل را در تمام جنگهای بزگ جهان،کم وبیش وجود دارند و از کار آرایی زیادی برخورد دارند در هر جنگی پیروزی آن طزفی است که از این نه اصل به خوبی بهره ببرند. جالبتر اینکه،زمینه اجرایی این اصول نه تنها در میادین جنگ بلکه درمبارزات تن به تن زیاد است.
1.هدف:
اولین اصل در یک جنگ یا رزم تن به تن، هدف است. برای یک فرماندۀ نظامی به هلاکت رساندن دشمن وجنگیدن،هدف اصلی است.در صورتی که برای یک رزمی کار امروزی کشتن حریف به ندرت یک هدف می باشد ولی
چنانچه غلبه کردن بر حریفش و یا حتی از پا درآدروردن او هدف باشد، عاقلانه است البته،اجتناب از زد وخورد و فرار هم می تواند جزءاهداف باشند.
لازم به ذکر است که حدس زدن هدف حریف نیز مفید است در درگیری های خیابانی، ممکن است که هدف مهجمین طوری طرح ریزی شده باشد که قصد جان شما را داشته باشند در این حالت آسانتر آن است تا شما نیز هدفتان مطابق هدف حریف تنظیم کنید. در درگیریها ممکن است توسط حریفانی که قصد حمله به شما را دارند،احاطه شوید، در این موقعیت لازم است تا ضد حمله درستی را اجرا کنید. نکته مهم آن است که بدانید نتیجۀ اجرای حرکتی که مد نظر دارید،چه خواهد بود زیرا تمام طول بستگی به اصل هدف دارد.
2.حمله:
دوین اصل حمله است.در یکضرب المثل قدیمی آمده است که «بهترین دفاع بهنرین حمله است».این به آن دلیل است که تنها فنون تهاجمی می توانند نتایج خوبی را به همراه داشته باشند.شاید شما بهترین مدافع دنیا باشد وپاهای داشته باشید اما تنها راه برای خاتمه دادن به حملات حریف این است که به طریقی به وی حمله کنید.در حالت تدافعی امکان دارد بعضی اوقات به شما فشار وارد شود.اما نباید اسیر حریف باشید وسعی کنید اقدام به ضد حمله در این لحظه پیشقدم خواهد و این همان اصل حمله وتهاجم است.
3.کاربرد فنون ساده:
تهاجم هدف از اصول کاملاَََ بدیهی هستند.کاربرد فنون ساده،یکی دیگر از اصول مهمی هستند که اغلب رزمی کاران به آن بی توجه هستند وآن را نادیده می گرند. بهترین اطمینان برای موقعیت در هر مقابله ای استفاده از فنون ساده است.در درگیریهای خیابانی هرگز به اسانی درگیریهای موجود در صحنه مبارزه نیتند دریک درگیری واقعی مقادیر زیادی آدرنالین در بدن ترشح می شود و ممکن است احساس خستگی مفرط بکنید.دراین حال بهتر است تا تکیه بر فنون اثربخش در عین حال ساده بکنید که نتیجۀ خوبی داشته باشد ومنجر به موفقیت شما گردد. چرا سعی در به کاربردن فنون نمایشی می کنید و در موقعیت هایی سعی در زدن ضربات سخت
همچون زدن ضربه به سر دارید؟ در صورتی که زدن یک ضربه ساده همانند زدن ضربه کاری به ساق پا می تواند بسیار موثر باشد و شما را از دست حریف برهاند.
در یک مبارزه موقعیتهایی مناسب مثل یک چشم به هم زدن ایجاد می شود واز بین می روند وشخص مجبور است تا همیشه آماده بوده و از این موقعیت ها به خوبی استفاده ببرد وفنونی رابه کار بگرد که قبلاّ انها را تمرن کرده است.
4.فیزیک بدن:
عده ای از رزمی کاران با این اصل موافق نیستند ولی در مبارزه این اصل کمک زیادی به مبارزه آنها میکند.یک هنرجوی رزمی با اندامی وزیده و درشت می تواند ضربات سنگینی به حریف وارد سازد و همچنین ضربات حریف را تحمل نماید.
در بخش نظامی، فیزیک بدن و قدرت رابطۀ مستقیم با هم دارند وبعضی از نظامیان آن دو را هم معنی میدانند اما این نیرو قدرت است که فنون مؤثر را می سازد. به جرأت می توان گفت که تمام فنون در دنیای ورزشهای رزمی بی مصرف هستند. مگر اینکه همراه با فشار باشد.
متأسفانه، بسیاری از رزمی کاران نسبت به تعلیمات فیزیکی غافلند و بر این باورند که دانستن نحوه اجرای فنون به تنهایی کافی است.این چنین تفکری نزد پیشکسوتان هنرهای رزمی احمقانه است تلقی می شود چرا که رزمی کارانی هستند که بدن بسیار سخت و مقاومی دارند وعلت آن تنها به دلیل تمرینات فراوانی است که در طی سال های متمادی انجام داده اند و همواره به ورزشهای فیزیکی بدنسان توجه داشته اند.
5.مانور حرکات:
چه کاری انجام میدهید زمانی که با حریفی با فیزیکی درشت قرار می گیرید؟ داشتن بدن بزرگ و درشت به معنای پیروزی مطلق نیست.گاهی اوقات،یک رزمی کار ریز اندام میتواند خیلی خوب در مقابل حریفش ظاهر شود.چه طور این حالت اتفاق خواهد افتاد؟
اشخاص کوتاه قد بیشتر از ضربات پا استفاده میکنند و بزرگی هیکل حریف مانعی برایشان ایجاد نمی کند.اینگونه افراد باید از سرعت و جابکی خاصی برخوردار باشند تا بتوانند حریف را گیچ کرده وضربات کاری را وارد سازند،درغیر این صورت موقعیت از آن حریفشان خواهد بود.
6.شوک:
در یک مبارزه واقعی هر کسی که ضربات اولیه را وارد کنئ معمولاَ پیروز خواهد بود.وارد کرن شوک به معنای حمله کردن به حریف است به طوری که او آمادگی نداشته باشد.لازم نیست تا حریف نشان دهد فن مؤثری را از خود نشان دهد.
اجرای نمایشات و فنون تصنعی دست و پا اهداف اصل را براورده می کنند. هر رزمی کاری میبایت شیوه ای مختلف مبارزه ای را ترکیب نماید. در ضمن مقدار زیرکی لازم است تا بتوان حریف را در حالت سر درگمی نگاه داشت و تعامل ذهنی و روحی بر هم زد.شایان ذکز است که منظور از زیرکی به کاربرن حیله و نیرنگ در اجرای فنون نیست.
7.اطمینان:
هیچ کس پذیرای این نیست که حرفش به او شوک وارد کند.داشتن اطمینان ازشک جلوگیری می کند.در خیابان اصل اطمینان را می توان با افزایش سطح آگاهی آشکار ساخت.در شب و هنگام حرکت دربیرون منزل سعی کنید از مناطق روشن عبور کنید و توجه داشته باشید تا از گوشه و کناری به شما حمله نشود.داشتن اطمینان به معنای کوچک شمردن حریف و باور کردن تواناییهای فرد است.
8.صرفه جویی:
صرفه جویی در نیرو به معنای این است که با کمترین نیرو وسلاح بتوانید بر حریف غلبه کنید.صرفه جویی،همچنین به معنای ذخیره کردن انرژی است که در موقعیتهایی که فرصت استراحت برایتان ایجاد می شود.
در بعضی از مبارزات مبارزه به وقت اضافه می کشد و شما مجبورید به مدت زمان بیشتری را صرف دفاع یا حمله به حریف کنید،در این حالت می بایست در فرصتهای مناسب انرژی از دست رفته را بازیابید و این کار را درمواردی با اجرای بعضی فنون می توانید میسر سازید.
9.پیوستگی:
پیوستگی بین فنون،آخرین اصل از اصول نه گانه است که برای یک رزمی از اهمیت خاصی برخوردار است.شما باید بتوانید هماهنگی پیوستگی بین فنون اجرایی را ایجاد نمایید که این با تمرین زیاد اجرایی خواهد بود.
نتیجه:
درنظر داشته باشید که این نه اصل کاملاّ قطعی نیستند و به ندرت میتوان همه اصول را یکجا عملی کرد ونتیجۀ مطلوب کسب کردوبا وجود این اصول مذکور در بسیاری از موارد سودمند هستند به شرط اینکه بتوانید آن ها را درست و به موقع به کار ببرید.
کیای!!!
چیزی همچون یک فریاد
در بودو(طریقت رزم)مفاهیمی چند از کیای نقشی اساسی تر را ایفا می نماید. آنهایی که کیای را چیزی بیش از یک« فریاد معمولی کاراته»تصور نمی کنند در واقع وجود را نادیده می گیرند.
بودوکای امروزی (هنرجویان طریقت رزمی) تعریف ضعیفی از این کلمه در ذهن دارند،درحالیکه،معنای عملی آن بسیار وسیع تر از اینهاست.یک کاراته کای متوسط «کیای» را همواره به چشم آوای روح یا انرژی تمرکز یافته و تمرین شده در هنرهای رزمی نگاه میکند.اما یک رزمی کار کلاسیک (سنتی)مشابه این واژه را در حالی استفاده می نمایند که در اغلب موارد بر قصد یا نیت دلالت بیشتری دارد.
یکی از معمول ترین انتقاداتی که هنرآموز بر هنرجوی تحت امر خود در حین اجرای کاتای دو نفره وارد می آورد آن است که«کیای شما خوب نیست».گاهی اوقات این انتقاد در همان آغاز کار و در زمانی وارد می شود که دو نفر در حال نزدیک کردن فاصله بین یکدیگر و قبل از وارد شدن به مرحله اصلی کاتا هستند.چه بسا در این حالت مشاهدۀ کاراته کا از کنار زمین گیچ کننده باشد.با این اوصاف،هنر آموز تنها دو نفر را می بیند که بدون هیچ گونه نیت مبارزه جویانه ای فقط به سمت یکدیگر حرکت می نمایند.بدون هیچ آوا و فریادی.در این حالت،هنر آموز چگونه می تواند کیای هنرجو را مورد نقد و بررسی قرار دهد؟
پاسخ این سؤال را در «کوریو»(هنرهای رزمی مبارزه سنتی) نهفته است،که درآن کیای می تواند به معنای حالتی از ذهن باشد.استاد می بیند که شاگرد وی در آنچه به وقوع می پیوندد قاطعیت کامل ندارند.«کیای»او ضعیف یا فاقد تمرکز است.اگر چه این تعریف ممکن است گیچ کننده باشد،و لیکن بر مفهومی جامع دلالت دارد که هر کاراته کا و بودوکای امروزی ملزم به اضافه نمودن آن به دایره محاورت خویش است.در این مفهوم کیای به معنای دقیق کلمه به عنوان «تمرکز» ترجمه نمی گردد. این کلمه بیشتر به عنوان «آگاهی توأم با نیتی خاص»مورد استفاده قرار می گیرد.
کیای را می توان کلمه ای مناسب در وصف رفتار کاراته کا از لحظۀ آغاز تعظیم و ادای احترام متقابل تا مبارزات نمرینی آزاد و یا تبادل تکنیکی از پیش تعیین شده دانست.اگر به دقت مشاهده کنید،طیف گسترده ای از حالات روحی و ذهنی را در این لحظه خواهد دید.نگاه برخی از کاراته کاها حاکی از انتظار،عده ای در صدد پی بردن به ماهیت وو نیت حریف،و برخی دیگر نشان از نوعی هراس و تشویقش دارد.اغلب و به ویژه در دوجو که به طرز قابل ملاحظه ای بر جنبۀ ورزشی مبارزات تمرینی تأکید می شود،با کاراته کاهایی روبرو خواهید شد که حملۀ خود را با تکیه به احساس ازقصد نیت حریفشان آغاز می نمایند.همیشه از آن عده دچار شگفتی شده ام که مبارزات تمرینی آزاد به عنوان دروازه ای درجهت مهارت یافتن در نبرد زندگی واقعی پشتیبانی می کنند.صرف نظر ازآن پسر بچه مدرسه ای که در بیرون درگیر میشود،نمی توانم تصور کنم که بسیاری از موقعیت هایی دست وپنجه نرم کردن با مرگ و زندگی در چنین دست گرمی کوتاهی از رقصیدن و جنب و جوش رزمی کاران جایی داشته باشند.بابر این جایگاه یک «کیای»درست و مناسب در آغاز مسابقه چیست؟این همان چیزی است که کاراته کاهای پیشرفته تر می یابد و به آن فکر کنند.
«یابو کِنتسو»از این اصوات به عنوان نمونه هایی از گستردۀ کیای استفاده می نمود که می باید توسط کاراته به توجه خاصی از انواع کیای نیازمند است.البته این بدان معنا نیست که برای مثال ضربه پا به جلو نسبت به ضربه دست از سمت مخالف دارای صدای متفاوتی از کیای می باشد. بلکه مقصود او آن است که شدت صدای درآورده شدیدتر از برخورد جسمی شماست.
از آن جایی که هنر آموزان امروزی کاراته دربارۀ کیای،آگاهی چندانی ندارند،به ندرت دربارۀ ظرایف آن سخن می گویند.آنها با توسل به پاره ای کلی گویی ها بی اثر نظیر،«فقط همان صدایی را در بیاورید که استاد در می آورد»،به این امید دل بستند که هنرجویان با تقلید و پیروی از این موضوع آنها را روسیاه نکند.
به نظر شما بهترین فایتر در کیوکوشین کیست؟
#dchartm { FONT-SIZE: 0px; BACKGROUND: url(images/c-bg.gif); WIDTH: 436px; DIRECTION: rtl; HEIGHT: 12px } #dchart1 { BACKGROUND: url(images/c4-1.gif) right 50%; FLOAT: right; WIDTH: 3px; HEIGHT: 12px } #dchart2 { BACKGROUND: url(images/c4-2.gif) right 50%; FLOAT: right; HEIGHT: 12px } #dcharte { BACKGROUND: url(images/c-end.gif) right 50%; FLOAT: left; WIDTH: 3px; HEIGHT: 12px } #dchartt { FONT-SIZE: 7pt; FLOAT: right; COLOR: #555; FONT-FAMILY: tahoma }
1- کانچو ماتسویی
.
169رای - 23.4%
2- فرانسیسکو فیلهو
.
48رای - 6.6%
3- کازومی
.
217رای - 30%
4- اندی هوگ
.
116رای - 16%
5- فیتوسا گولاب
.
100رای - 13.8%
6- یاماکی کنجی
.
14رای - 1.9%
7- کیاما
.
6رای - 0.8%
8- میدوری
مجموع نظرات برای این نظر خواهی ۷۲۱ رای که به ترتیب
۱- کازومی
۲- کانچو مانسویی
۳- اندی هوگ
بیشترین رای را کسب کردند.
تکنیکهای دفاعی دست:
1-گدان باری 2-اوچی اوکه
3- سواوکه 4-جودان اوکه
5- شوتو مواشی اوکه 6- کاکه اوکه
7- اوسای اوکه 8- شوتی اوکه
9- کوکن اوکه 10-هایتواوکه
11-شوتو جودان اوکه 12-مورو تواوچی اوکه
13-جوجی جودان 14-جوجی گدان اوکه
15- شوتو گدان باری 16-هیجی اوکه
تکنیکهای پا
1- مایی گری 2- مواشی گری
3- اوچی مواشی 4- سوتومواشی
5- کاکاتوگری 6- مایی که اگه
7- هی زاگری 8- کین گری
9- کانستوگری 10- یوکوگری
11- یوکوکه آگه 12- اوشیروکنگری
13- اورامواشی 14- اوشیرواورامواشی
15- جودان اوچی هایسوگوگری 16- کین گری
17- اورشی کاکاتوگری 18- گایتن گری
19- قیچی کمر 20- اوشیروگری
21- اوشیرواوچیمواشی 22- اوشیروسوتومواشی
23- آشی بارای 24- سونی اوکه
تکنیک های دست
1- سیکن زوکی 2-سیکن شیتازوکی 3- سیکن مواشی زوکی
4- اوراکن شومن اوچی 5-اوراکن سایواوچی 6-سیکن اگواوچی
7- اوراکن آگواوچی 8-توهو 9-کیکواوچی
10- هیچی آته 11-هیجی اورشی اوجی 12-هیچی اگواوچی
13-اوشیروهیجی آته 14-شوتوساکاتسوکومی اوچی 15-شوتو ساکاتسواوچی
16-شوتوگانمن اوچی اوچی 17-شوتوگانمن سوتو اوچی 18-شوتواوچی
19-شوتوهایتو اوچی 20-تتسوئی گانمن اوچی 21-تتسوئی اورشی اوچی
22-تتسوئی گانمن سوتواوچی 23-یوهان نوکیته 24-نی هان نوکیته
25-موروتوزوکی 26-اوراکن اورشی گانمن اوچی 27-موروتو سوکی
28-هایتواوچی 29-یوبی کن 30-ایپون کن
31-اوی کن 32-ریو توکن 33-هیشو
34-هیراکن اورشی اوچی 35-هیراکن مواشی اوچی 36-هیراکین زوکی
37- شوتو هیزواوچی
لغت نامه
معنی بعضی از اسامی رایج در باشگاههای کیو کوشین کاراته
1- آرم کانکور وی بازو:سمبل کیوکوشین 2-آرم روی سینه چپ:نوشته کیوکوشین
3- کیو کو:نهایت 4- شین: حقیقت
5- کیو کوشین :نهایت حقیقت 6- کارا:خالی
7- ته : دست 8- کاراته: دست خالی
9- دو: راه وروش 10- کا: محصل
11- کای : تشکیلات 12- کاراته کا : محصول کاراته
13- دوجو : محل باشگاه 14- تاتمی : محل تمرین و مبارزه
15- دان: درجه 16-کیو : کلاس
17- کوهان: مبتدی 18- سن سی : معلم
19- سمپای:کمربند سیاه ارشد 20- شی هان : سر استاد
21- کانچو:استاد اعظم (رهبر) 22- سوسای : استاد استادان
23- شیمبان : هیئت داوران 24-فوکوشین : داور کنار
25- شوشین : داوروسط 26-اوس : تواضع و فروتنی (احترام)
27- ری : احترام 28-سن سی ری : احترام به استاد
29- اوتوگانی:احترام به یکدیگر 30-آریگاتوگزائیماشتا : خیلی متشکرم
31- اونه گایشیماس : ازشماخواهش میکنم 32- سی زا : نشستن به حالت دو زانو
33- آگورا: نشستن به حالت چهار زانو 34- تایماوت: وقت نگه داشتن
35- جی کان : وقت نگه دار 36- داچی : ایستادن
37- زنکوتسوداچی : ایستادن متمایل به جلو 38-کوکوتسوداچی : ایستادن متمایل به عقب
39- کوکو : خرمن 40- نکوآشی داچی : ایستادن پاگربه
41- نکو : گربه 42- سانچین داچی : ایستادن ساعت شنی
43- فودوداچی: آماده باش ایستادن 44- سوری آشی داچی : ایستادن مرغ ماهی خوار
45- سوری : مرغ ماهی خوار 46- تویوکو : ایستادن به حالت تیشه
47- یوی داچی : آماده ایستادن 48- کیباداچی : ایستادن پاباز نیمه نشسته
49- شیکوداچی: ایستادن به حالت کشتی سومو 50 - شوموکوداچی : حالت T شکل
51- کاکه: قلابی 52- کاکه داچی : ایستادن پاقلابی
53-هیسوکوداچی 54-هی کو داچی: ایستادن موازی
55- موسویی : ایستادن پنجه ها باز 56- اوچی هاچی جی داچی : ایستادن پنجه کبوتری
57- موروآشی داچی:ایستادن یک پا به جلو 58- توری : برگشتن به حالت اول59
59- جوگای : ایستادن 60- جوگای : از تاتمی خارج شدن
61-کای تن: چرخیدن دورزدن 62-ساگاری :عقب نشینی
63- مواته : برگشتن 180 درجه 64- کوجو : برگشتن 90 درجه
65-یون جو کو: برگشتن 45 درجه 66- میگی : راست
67- هیداری : چپ 68- سایو :طرفین
69- یوکو : پهلو 70- مای :جلو
71- اوشیرو : پشت سر 72- اورا :پشت
73- شومن : روبرو 74- شومنی ری : احترام به روبهر
75- شیتا: از پایین به بالا 76- اوروشی : ازبالا به پایین
77- اوچی : از داخل به خارج 78- سوتو: ازخارج به داخل
79- جودان : بالا 80- چودان : وسط
81- گدان : پائین 82- بارای : رد کردن
83- اوکه :دفاع 84- آگو : چانه
85- آتاما :سر 86- اتاماسوکی :ضربه با مشت به سرحریف
87 - کانمن :صورت 88- کوبی :گردن
89- ساکوتسو : استخوان تر قوه 90- کوته : ساعد
91- کوکن : قوس مچ 92-هیراکوته :پشت ساعد
93- اوراکوته : قسمت پائین ساعد 94- اوموته کوته : قسمت پائین ساعد
95-هیراکن:داخل دست با انگشتان نیمه بسته 96- تتسوئی:تیغه خارجی دست حالت مشت
97- نوکیته: انگشت 98- ایپون نو کیته :ضربه با یک انگشت
99- نی هون نوکیته :ضربه با دو انگشت 100- یوهان نوکیته : ضربه با چهار انگشت
101-شوتو : تیغه خارجی دست 102-های تو : تیغه داخلی دست
103-هی شو : پشت دست 104- شوتی : کف دست
105-اشی : هل دادن 106-شوتی اشی :هل دادن با کف دست
107-اوراکن : پشت مشت 108- سیکن : برآمدگی روی مشت شاخ کرگدن
109- هیچی : آرنج 110- هیزو : کمر
111- کین :بیضه 112- گری : لگن
113-هیزا :زانو 114- آشی پا
115- سونی : ساق پا 116- های سوکو : روی پا
117- تای سکو : تیغه داخلی پا 118- سوکوتو :تیغه خارجی پا
119- چوسوکو:سینه پا 120- کاکاتو :پاشنه پا
121- مواشی دورانی 122- مواشی گری :لگد دورانی
123- سوکی : ضربه مستقیم پیستونی شکل 124- ایچ : یک
125- نی: دو 126- سان : سه
127- شی چهار 128- گو : پنج
129- روکو:شش 130- شیچی : هفت
131-هاچی : هشت 132- کیو : نه
133- جو : ده 134-مورو: دوتا
135-موروته : دو دستی 136- اوبی :کمر بند کاراته
137- شیرو: سفید 138- آئو:آبی
139- کرو :زرد 140- آکا :قرمز
141- میدوری: سبز 142- کاچی : قهوه ای
143- کورو : سیاه 144- یازومه :راحت
145- یامه: قطع ، تمام 146- سوکو: شروع مجدد
147- هاجیمی: شروع 148- زوکو: ادامه دادن در مسابقه
149- هانته: اعلام رای نهائی 150- ماکسو: چشمها بسته
151- ماکسو یامه: چشمها باز 152- ذن: تمرکز
153- کیای: فریاد 154- موگوری: انجام تکنیکها بدون شمارش
155- یوگوری: انجام تکنیکها بدون شمارش 156- کیاراته: اعلام کیای
157- کامائه: گارد 158- گامائته: گارد گرفتن
159- کیاکو: مخالف 160- مایته: دست موافق
161- اسکوات: نشستن و برخاستن 162- هی کی ته: دست عکس العمل
163- کاتا: فرم ، قالب 164- اوراکاتا: انجام کاتا با چرخش 180
165- کی هون: تکنیک 166- کی هون نوکاتا: تکنیکهای زنجیره ای
167- ایتو: جنگ 168- ایپون: تک ، یک امتیاز
169- نی هون: دوتا 170- سمبون: سه تا
171- سای کای: سه مرتبه 172- یوهون: چهارتا
173- گوهون: پنج تا 174- کمیته: مبارزه
175- جیوکمیته: مبارزه آزاد 176- ایپون کمیته: مبارزه تک ضربه ای
177- سمبون کمیته: مبارزه سه قدمی 178- گوهون کمیته: مبارزه 5 قدمی
179- شورره: سریعتروقویتر کارکردن 180- که آگه: مفصل بالا رونده
181- ایبوگی: تنفس 182- میزو: ندیدیم
183- میتومیزو: چیزی نبود 184- کی مه: نفوذ
185- کومی: فشاری 186- کی کن: غیبت کردن حریف در مسابقه
187- چوئی: خطای کوچک 188- هانسوکو: خطا
189- جن تن: خطای متوسط 190- شیکاک: خطای خیلی بزرگ ، اخراج
191- شیای:مسابقه 192- شیای شوریو: اتمام مسابقه
193- شیای شوریوآکاشو:بعدازمسابقه بایکدیگردست دادن194- هی کی واکه: مساوی ، برابر
195- چوریتسوفومی: برابر ، مساوی 196- یاکوسوکو: قائده ، قانون
197-یاکوسوکوایپون کمیته: کمیته یک ضربه ای باگاردآزاد198- آوازاته: جمع بستن
199- آکوشو: دادن دو حریف 200- نوکی ته: انگشت
201- کی کو: مجموعه نوک انگشتان 202- اویابی: شست دست
203- هیتوساشی یوبی: انگشت سبابه 204- نایوبی: انگشت وسط
205- کوسوری یوبی: انگشت انگشتر 206- کویوبی: انگشت کوچک
207- توهو:فاصله بین انگشت شست وسبابه 208- ریوتوکن: بند دوم انگشت
209- هیتوساشی یوبی ایپون کن: مفصل دوم انگشت سبابه210 - تاکایوبی ایپون کن: بند دوم انگشت وسط
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد